Na vier uur rijden (af en toe flink op het gaspedaal gedrukt, maar gelukkig geen sherrif of statetrooper gezien) kwamen we bij ons einddoel, een prachtig oud vissersdorpje; Apalachicola. Helaas ligt ons hotel een flink stuk buiten het dorpje en was het vanavond een flinke wandeltocht naar het historisch centrum! Maar zo bouw je natuurlijk wel een goede honger op!
En we hadden al een authentieke Mexicaanse Cantina op het oog, die uiteindelijk heerlijke maaltijden bleek te serveren voor heel weinig geld! Zo lekker, gezond en goedkoop hebben we de hele vakantie nog niet gegeten!
De misselijkheid en duizeligheid van gisteren zijn gelukkig verdwenen. Wat echter erger is geworden, is de zorg over mijn voortschrijdend gewichtsverlies. Ik zit al in het laatste gaatje van mijn riem en toen ik na aankomst in Apalachicola mijn spiegelbeeld in een grote spiegel zag schrok ik toch wel heel erg. De afgelopen weken had ik alleen mijn hoofd in zo'n kleine badkamerspiegel gezien, dan valt het niet zo op. Maar op deze hotelkamer hangt een enorme spiegel en dan schrik je wel even. Caro valt zoiets natuurlijk niet op omdat ze me ieder moment van de dag ziet. Ik schrok er zelfs zo erg van dat we toch maar besloten om de ANWB-reisdokter te bellen en advies te vragen of we de resterende reis moesten doorzetten of overmorgen in New Orleans op het vliegtuig naar huis moesten stappen. Het was gelukkig een zeer aardig en begripvol iemand, die van mening was, dat aangezien de reis nog maar 8 dagen duurt, we deze ook net zo goed kunnen afmaken. Vooral omdat ik me weer fysiek goed voel en er voor de rest geen klachten (meer) zijn.
Hopelijk is het gewoon de stress en klimaatveranderingen van de afgelopen weken... De weerberichten voor New Orleans zijn ook wat beter dan de voorheen voorspelde storm en regen.
Morgen is onze laatste dag in Florida, want overmorgen gaat het via Alabama naar Louisiana...
"Sweet Home Alabama" waar hadden we die al vaker gehoord?
No comments:
Post a Comment