New York, day 24

Dag 24 of zo, ergens tijdens de rit hebben we ons verteld dus het klopt niet helemaal... Maar het is onze laatste volle dag in de USA van deze trip...
Gisteravond was weer eens zo'n legendarische avond in New York. Zo'n avond waar we er de afgelopen jaren ook al de nodige van meegemaakt hebben (John Cale die een gratis show doet in een platenzaak, Social Distortion reunie, etc). Maar deze was toch écht bijzonder!

Ignite en nog drie andere (hardcore) bands in CBGB's. Voor degene die CBGB's niet kennen, dit is het legendarische "hol" waar punk eigenlijk werd uitgevonden, ergens midden jaren '70. Remember de Ramones? Dit was hún thuisbasis, hier hebben ze hun eerste show gespeeld, net als Blondie, Television, Talking Heads, Dead Boys en noem maar op.
Het vreemde is echter dat bij ons zo'n toko al lang de status van monument had gekregen. Niet hier in New York, de Bowery (de wijk waar de club ligt) is inmiddels overgenomen door yuppies en de eigenaar van het pand wil de club weg om er dure apartments in de huizen, dus de huur is zodanig verhoogd dat het niet meer op te brengen is.

De afgelopen weken heb ik een boek proberen uit te lezen, getiteld "Please Kill Me - the oral history of Punk". Een prachtig boek, bestaat alleen maar uit citaten van mensen/artiesten die er bij waren en het speelt zich grotendeels af in CBGB's. Het is vreemd om dan plotseling, op een avond, daar voor het podium te staan. En dan ook nog tijdens een van de laatste concerten die er plaats vinden, want over 2 weken gaat de club dicht!

Het was zowiezo bijzonder, want Ignite, een van onze favoriete bands speelde er. Deze band had er al diverse malen op het podium gestaan tijdens hun beginjaren en is nu eigenlijk te groot voor het kleine hol.
CBGB's, is een van de goorste concert-toko's die je je kunt voorstellen, echt elke centimeter zit onder de stickers of graffittti. Zelfs de toiletpot! Maar het heeft een sfeer die ongekend is! Tijdens de eerste bands werd er al flink gepogood en getrasht. Het was behoorlijk riskant om vooraan te staan en foto's te maken, want de stagedivers vlogen me om de oren!

Bij Ignite sloeg de sfeer echter compleet om, de muziek ging nog een tandje harder en het werd nóg drukker voor het podium. Maar de band was in ongekende vorm en zorgde voor menig kippenvelmoment. Ieder nummer werd uit volle keel meegebruld en toen als een van de laatste nummers U2's "Sunday Bloody Sunday" werd ingezet had iedereen een brok in de keel. Het was alsof men het zich pas op dat moment realiseerde... "Het laatste Ignite concert in CBGB's!"
Kerels met armen zo dik als lantaarnpalen stonden te janken in de moshpit!

Als ik er nu aan terugdenk, nu ik dit schrijf, voel ik weer die brok in mijn keel. Tranen staan in mijn ogen. Dit mag niet afgelopen zijn! Die club mag niet dicht, nee! Godverdomme, waarom heeft hier in de USA niemand een greintje respect voor hun eigen culturele verleden?

Ik zal ophouden... Ik word echt té kwaad als ik er aan denk. Is niet goed voor mijn bloeddruk en we hebben nog één volle dag te gaan! Alhoewel, we gaan het wel rustig aan doen, want gisteravond heeft de laatste reserves opgebruikt. Tja, een mannetje van 40+ moet niet meer de Moshpit induiken ;-)