Toen we eindelijk konden overstappen en na een anderhalve uur op Schiphol landen begon de ellende pas goed. Een koffer was kwijt en die van ons was niet de enige. Na lang palaver besloten we toch maar naar de trein te gaan, de koffer zou nagestuurd worden. Toen we bijna op het perron kwamen ging de telefoon, de koffer was terecht. Maar dat betekende met de hele mikmak weer terug naar de bagageclaim. En ik kon al niet meer lopen van de pijn.
Vervolgens met de trein naar Eindhoven en probeer dan maar eens in de spits met 4 koffers, een weekendtas en een rugzak in de spits de trein uit te komen. Ongelooflijk hoe onbeschoft mensen kunnen zijn. Ze lieten ons gewoon niet uitstappen duwden onze koffers bijna weer terug te trein in en toen ging het "krak" in mijn rug en lies... Ik piste bijna in de broek van de pijn. Gelukkig stonden Ivan en Libby al op het perron klaar om ons te helpen en met de bagage. In de auto ben ik als een blok in slaap gevallen. Niet echt gezellig maar ik kon niet meer!
Gisteravond en vanochtend kon ik bijna niet meer lopen. De rugpijn is nu grotendeels onder controle te houden met pijnstillers en smeerseltjes. Alleen de liespijn is nogal heftig. Heb ik ooit eerder gehad na een verhuizing toen ik me goed vertild had, kan me herinneren dat het wel een paar daagjes duurde... Mooie afsluiter van een vakantie die toch al niet door het geluk gezegend was... Aan de andere kant, als we niet zoveel boeken en cd's hadden gekocht dan hadden we nu waarschijnlijk minder rugklachten. Dus eigen schuld dikke bult....
Tot slot even resumerend: We zijn door diepe dalen gegaan maar we hebben ook ongekend prachtige dingen gezien en genoten van onvoorstelbare rust. We hebben gefeest, gehuild, gevloekt en zelfs gewanhoopt. Dit was een reis die we dan ook nooit meer zullen doen. Ons hart ligt toch in het ZuidWesten. De rust van de woestijnen, het prachtige afwisselende landschap. Ik denk wat we het meeste gemist hebben waren de fysiek uitdagingen, de uren lange hikes naar verscholen canyons en het mountainbyken. De "sportieve" dingen zoals snorkelen en canoën die we tijdens deze reis hadden gepland zijn allemaal letterlijk in het water gevallen wegens slecht weer of ziekte.
Nog even de straight facts:
- Was het zo duur als we dachten? Nee, want de dollar stond weer lekker laag, voor één euro kreeg je ca 1.28 in dollars...
- 1425 mile op de teller (ca 2280 km), dus dat viel ook mee, ware het niet dat de meeste wegen oersaai waren
- We hebben de biertjes, guiness en fajitas dit jaar niet geteld, maar het was minder dan de helft dan andere jaren. En we hebben zelfs de halve liter vodka die we op schiphol hadden gekocht niet opgekregen (voorheen zaten we op een liter tequila per week!)
- 12 kilo boeken meegesleept en mijn rug verkloot met een fototas van meer dan 15 kilo.
- één waanzinnige legendagische show meegemaakt in NYC
- en tot slot verliefd geworden op Key West en Cedar Key, toch wel echt de hoogtepunten van deze trip!
Dinsdag begint de ellende weer, plus het gebeuren met ons nieuwe huis en de complete allergietestenreeks die ik moet ondergaan.
Life's never boring!
No comments:
Post a Comment